Arena, Daggerfall, Morrowind, Oblivion… Hepsi de sadece rol yapma türünü değil, baştan oyunların yönünü tayin eden, serbest oynanışın kitabını yazan muhteşem oyunlardı. Özellikle 2006 yılında çıkan Oblivion, devasa haritası, uçsuz bucaksız oynanışı ve detaylı karakter geliştirme sistemiyle aklımızı başımızdan almıştı. Yaklaşık bir buçuk yıl önce Skyrim’in duyurulmasıyla birlikte deliler gibi beklemeye başlamıştık Elder Scrolls serisinin bu son oyununu.

Orijinal Modern Warfare’ı ilk oynadığınız zamanı hatırlıyor musunuz? Nasıl unutulabilir ki… Daha ilk görevden bu oyunun farklı olduğunu anlamıştık. 2007 yılında ilk Modern Warfare çıktığı gün FPS oyunlarını kökten değiştirmişti. Oyunun özellikle çok oyunculu seçenekleri adeta devrim gibiydi. Oyun, Activision’a milyarlarca dolar kazandırınca devamının gelmesi kaçınılmaz oldu.

Oyun dünyasını kökünden değiştiren açık uçlu oyunlar, markası ne olursa olsun hep ilgi çekti bugüne kadar. Önceleri sadece Xbox 360 platformu için düşünülen Saints Row da bu duruma bir istisna değildi. Her ne kadar oyun GTA kalitesinde olmasa da Just Cause seviyesine de düşmeyerek belli bir kaliteyi tutturmuştu. İlk oyun hatırı sayılır bir başarı yakalayınca yapımcılar oyunu seri haline getirmeye karar verdi. İlk iki oyun Saints adlı çetenin Stilwater şehrinde diğer çetelerle olan mücadelesini anlatıyordu. Fakat bu kez ilk iki oyundan çok daha farklı bir durum var karşımızda.

War in the North, tipik bir hack’n’slash tarzı Rol Yapma Oyunu… Yüzük Kardeşliği, Hüküm Dağı’na doğru ilerlerken, Aragorn ve arkadaşları Gondor’u savunmak üzere destek aramaya gittiklerinde Orta Dünya’nın Kuzeyi’nde olanları konu alıyor War in the North. Oynayabileceğimiz üç farklı karakterimiz var ve bu üç karakterin oynanış tipi birbirinden tamamen farklı.

İlk oyunundan beri her yeni bölümünde ortalığı sallayan Assassin’s Creed serisinde ikinci bölümün, yani Ezio’nun hikayesinin sonuna geldik. Bu bölümün bizler için en büyük özelliği sadece hikayenin doruk noktasına gelmiş olması ya da oyunun bize sunacağı yeni özellikler değil. Oyun 16. yüzyıl İstanbul’unda geçiyor. O dönemde şehzade olan Süleyman’la tanışıyor, Galata Kulesi’ne tırmanabiliyor, şehrin dar sokaklarında tatlı gezintilere çıkabiliyorsunuz.

Bu sayfalardan sürekli kurduğumuz bir cümle var: Bazı oyunlar gelir ve oyunculuğu tamamen değiştirir. İşte Battlefield onlardan biriydi. 2002 yılında ilk Battlefield çıktığı zaman multiplayer kavramı sonsuza dek değişmişti. Kocaman bir harita üzerinde, tam 64 kişi strateji geliştirip savaşmanın tadına varabiliyordu. Oyunda hem birçok sınıf hem de araç kullanma imkanı bulunuyordu. Örneğin, bir tank alıp ortalığı dağıtabiliyorduk. Battlefield markası altında bugüne kadar birçok oyun çıktı ve seri sürekli olarak ileriye doğru gitti.

Her sene bu dönem çok fena geçer. Oyun firmaları kasım-aralık aylarında tüm kozlarını oynarlar ve biz de çok yoğun bir oyun dalgasına tutuluruz. Ancak bu sene her zamankinden daha fena geçiyor doğrusu… O kadar çok kaliteli oyun aynı anda çıktı ki gerçekten bir oyuncu olarak takip etmek oldukça zor olsa gerek.

Gerçi yazımıza “simülasyon” diyerek girdik ancak Ace Combat’ı bu kadar popüler yapan şey oyunun arcade tarafı biraz da… Serinin bu yeni oyunuyla Ace Combat arcade tarafını biraz daha parlatarak, daha az simülasyon ama daha çok aksiyon oyunu kimliğine bürünmeyi tercih etmiş. Oyun müzikleriyle, karakterleriyle, sinematik anlatımıyla tam anlamıyla bir Hollywood aksiyonunu andırıyor. Oyunun hikayesini de New York Times çok satanlar listesine girmiş yazarlardan Jim DeFelice kaleme almış.

Mad Max’i sever misiniz? Özellikle serinin ikinci filmini… Peki, ya Fallout’u? Eğer ikisine de evet cevabı veriyorsanız, doğru adrese geldiniz demektir. Aslına bakarsanız oyun dünyasını biraz takip ediyorsanız Rage’i mutlaka duymuş olmalısınız çünkü oyun neredeyse beş yıldır yapım aşamasında. Eh, oyunu yapan da iD Software olunca insan heyecanlanmadan edemiyor tabii. Konuya yabancı olanlar için kısa bir hatırlatma yapalım: iD Software FPS türünü icat eden adamların kurduğu bir geliştirici şirket.

Oyun dünyasında her şey giderek daha da kolaylaşmaya başladı. Bunun son derece geçerli sebepleri var elbette. Oyun üretimindeki maliyet artışları, oyun firmalarını daha fazla oyuncu çekmek için çözümler üretmeye zorladı. Bunun yansımasıysa oyunların kolaylaşması olarak dikkati çekti. Size ne yapacağınızı söylemeyen, her şeyi bizzat keşfettiğiniz, en güçsüz görünen düşmanların bile yenilmek bilmediği oyunların yerini kendi kendine iyileşen karakterler, oyuncuları yönlendiren oyun haritaları aldı.