Remember Me incelemesi

UNUTMAK NE MÜMKÜN! GELECEKLE İLGİLİ ÇİZİLEN PORTRELERE BAKTIĞIMIZDA GENELLİKLE KÖTÜMSER BİR YAPIYLA KARŞILAŞIYORUZ. YAZARLARA GÖRE GELECEĞİMİZİN AYDINLIK GÖRÜNDÜĞÜNÜ SÖYLEMEK MÜMKÜN DEĞİL. 2084 YILININ PARİS'İNDE GEÇEN REMEMBER ME DE BENZER KARANLIK DÜŞÜNCELERE SAHİP BİR OYUN Remember Me, 2008 yılında kurulan Paris merkezli DONTNOD Entertainment’ın ilk oyunu. Geliştirici firma oyunda kendi şehirlerine hayat vermiş. Normal şartlarda bir firmanın ilk oyununa karşı çok büyük beklentiler beslenmez ancak Remember Me gelirken o kadar fazla ses çıkardı ki dikkatleri üzerine çekmesi çok da zor olmadı aslında. Sahip olduğu çok ilginç fikirleri ve ilgi çekici bir atmosferi vardı. Cesur bir kararla oyun dünyasında sayısı bir elin parmaklarını geçmeyen kadın karaktere başrol görevini de verince, 2013 yılının en çok beklenen yapımlarından birisi haline geldi Remember Me. Merak etmeyin, böyle bir girişe “ama” diye devam etmeyeceğiz ancak yazının içerisine dağılmış ufak “ama”lar dikkatinizi çekecektir. Remember Me, yarattığı beklentilerin altında kalmayan ancak neredeyse tamamını eksiksiz yerine getiren bir oyun olmuş. O ESKİ HATIRALAR Son dönemin en dikkat çekici dizilerinden olan Black Mirror’ı izleyenler, anı transferi ve paylaşımı ile ilgili olan bölümü hatırlayacaklardır. Teknolojinin hayatımıza bu denli müdahil olmasının yaratacağı sonuçları bütün çıplaklığı ile gözler önüne seren yapım ile Remember Me arasında büyük benzerlikler bulunuyor. Aynen Black Mirror’da olduğu gibi burada da anıların kaydedilebildiği, paylaşılabildiği ve depolanabildiği bir gelecek söz konusu. Günümüzün sosyal medya alışkanlıklarının gelecekte ulaşacağı nokta olarak tasvir edilen bu durum nedeniyle, sosyal medya şirketlerinin ülkeleri yönlendiren bir numaralı güç olması da kaçınılmaz olmuş. Bu güçlerin en tepesindeyse hikayenin göbeğinde yer alan Memorize şirketi bulunuyor. Memorize, ürettiği Sensen teknolojisi ile birlikte insanlara anılarını paylaşabilme ve hatta silebilme imkanı veriyor. Oyunun geçtiği Neo-Paris sokaklarında bu teknolojiyi kullanmayan insan neredeyse yok ve kullanmayanlar garipseniyor (Günümüzde Facebook kullanmıyorum dendiğinde oluşan bakışları hatırlarlayın). Karakterimiz Nilin ise bu karmaşanın ortasında çok önemli bir yere sahip. Memorize’ın elinde bulunan güce karşı gelen “Errorist” isimli bir gruba dahil olan Nilin, anıları değiştirebilme gibi bir güce sahip. Normal insanların aksine anılar üzerinde yapabildiği değişikliklerle kişilerin realiteleriyle oynayabiliyor karakterimiz. Bu önemli gücün büyük bir tehdit oluşturduğunu bilen Memorize, Nilin’i kaçırıyor ve bütün hafızasını silerek hapsediyor. Oyunumuz da tam olarak burada başlıyor ve yapmamız gereken ise bulunduğumuz yerden kaçarak kim olduğumuzu ortaya çıkarmak. Anlayacağınız Remember Me özünde bir aksiyon oyunu olsa da eleştirel bir bakış açısına sahip. Oyunda bol bol sosyal medya bağımlılığı ve bu teknolojiye sahip şirketlerin kişiler üzerinde sahip oldukları güçler hakkında eleştirilerle karşılaşıyorsunuz. Ancak hikaye kendisini gösterip oyunun dinamiklerine sıra geldiğinde tökezlemeler de başlıyor yavaş yavaş. Bu denli söyleyecek sözü çok olan bir oyun için fazlasıyla tekdüze bir yapıya sahip Remember Me. Devamlı olarak birileriyle dövüştüğünüz, kalan zamanlarda da oraya buraya tırmandığınız bir oynanış dinamiğine sahip. Bu nedenle Batman Arkham serileri ile Assassin’s Creed melezi bir oynanış söz konusu olduğunu söylemek yanlış olmaz. Kulağa oldukça etkileyici geliyor değil mi? Gerçekten de öyle ancak her iki oynanış mekaniğini de örnek aldığı yapımlardan daha gösterişsiz şekilde ortaya koyması nedeniyle maalesef etkileyiciliğini kaybediyor. Örneğin dövüş sistemini ele aldığımızda yine yenilikçi bir fikirle karşılaşıyoruz. “Combo Lab” isimli sistem ile farklı türlerdeki hareketleri istediğimiz gibi birleştirerek tamamen kendimize özel kombolar yaratabiliyoruz. Yaklaşık 50.000 farklı kombonun bulunduğu oyun yine kulağa etkileyici geliyor farkındayız. Ancak iş dövüşün kendisine geldiğinde bu etkileyicilik kayboluyor ve sürekli aynı şeyleri yaptığınız hissini veren bir yapıya bürünüyor. Remember Me ► GİRİŞ ► İPLER KİMİN ELİNDE? ► DETAYLAR ► PUANLAMA İPLER KİMİN ELİNDE? Karşımızda dövüşecek kimse kalmadığındaysa sırayı tırmanma süreci alıyor. Oyunda devamlı olarak borulara çıkıyor, damdan dama atlıyoruz. Burada rahatsız olduğumuz nokta dinamiğin fazla kolay olması. Hatırlarsanız Mirror’s Edge oyununda atlamamız gereken boruyu, açmamız gereken kapıyı kırmızıyla belli eden bir görsellik kullanılmıştı. Remember Me’de de benzer bir görsel tarz kullanılıyor ve bu kez turuncu ile gideceğimiz yerler işaretleniyor. Ancak Mirror’s Edge’in süratli yapısı içerisinde eğreti durmayan bu tarz, Remember Me’de alakaya maydonoz bir karakteristik sunuyor. Nereye gideceğiniz, ne yapmanız gerektiği devamlı olarak gözünüze sokulunca ve oyuncuya hiçbir serbestlik bırakılmayınca işin tadı da kaçıyor haliyle. Hele hele böyle bir atmosfer yaratıp, ortamı keşfedilemez kılınca hayal kırıklıkları iyice büyüyor. Neo-Paris sokaklarında gönlümüzce gezip, gitmemiz gereken yeri keşfedip ve hatta buraya farklı yollardan gitme imkanına sahip olabilseydik Remember Me tadından yenmez bir oyun olurdu kesinlikle. Bu haliyle insanda birazcık aceleye getirilmiş ve yarım kalmış hissiyatı yaratıyor. Bunun da her yeni şirketin başına gelen yayıncı baskısı nedeniyle oluştuğunu tahmin etmek zor değil. TARZ MESELESİ Kullanılan yapının sağladığı kolaylıkları bir kenara bıraktığımızda ise kesinlikle tarz sahibi bir görsellikle karşılaşıyoruz. DONTNOD Entertainment’ın yarattığı Neo-Paris, özellikle detaylara inildiğinde fazlasıyla dikkat çekici bir yapıya sahip. Remember Me’nin, fütüristik atmosferleri sevenleri ihya edeceğini söylemek yanlış olmaz. Binaların tasarımları, teknolojinin yapılarla uyumu ve ışıklandırmaların güzelliği, Paris’i son dönemin en ilgi çekici oyun alanı haline getirmiş. Grafiksel anlamda çok üst düzey bir başarı ortaya konmamış olsa da, bu grafiklerin sunum şeklinde kesinlikle usta işi bir parmağın olduğunu görüyoruz. Zaten yeni nesil öncesi oyunlarda artık üst düzey grafiklerden ziyade tarzın önemi daha fazla ağır basıyor. Ancak tarzdan bahsedeceksek aslan payını müziklere vermemiz gerekiyor. Oynanışı şenlendiren elektronik tınıların arkasında besteci Olivier Deriviere bulunuyor. Deriviere, oyunun müziklerini hazırlarken, “elektronik müziğin tanrısı” diye bahsettiği Aphex Twin’den etkilendiğini söylemişti daha önce. Bu etkilenmenin sonucunda ortaya çıkan bestelerin gerçekten enfes olduğunu ve oyunun atmosferine cuk oturduğunu rahatlıkla söyleyebiliriz. HER ŞEYDEN BİRAZ Remember Me, daha önce de söylediğimiz gibi kalkıştığı hiçbir işte çuvallamıyor ancak olması gerektiğinden eksik yerine getiriyor. Bunun da temel nedeni sanıyoruz ki çok fazla fikirle donanmış olması. Bir yandan eleştireyim, bir yandan yenilikçi bir kombo sistemi yaratayım derken önemli oyunların en iyi özelliklerini de eklemeye kalkışınca gömleğin düğmeleri patlama noktasına gelmiş. Yine de gömlek güzel, hiç olmadı evde giyersiniz. Remember Me ► GİRİŞ ► İPLER KİMİN ELİNDE? ► DETAYLAR ► PUANLAMA DETAYLAR Neo-Paris'in sokaklarında dolaşırken kullanılan detayları hayranlıkla izleyeceksiniz. Bir oyun alanı olarak Paris, çok ilgi çekici bir ortam olmuş. "Combo Lab" ile dört farklı kombo hazırlayabiliyorsunuz. Oldukça ilginç bir sistem olmuş. Nilin, düşmanlarını alt ederken de anılara saldırıyor. Beyne yaptığı anı yüklemesi saldırısı oldukça etkili. Anı manipülasyonu bölümleri çok eğlenceli. Ancak oyun boyunca sadece dört kere karşımıza çıkıyor ne yazik ki Remember Me ► GİRİŞ ► İPLER KİMİN ELİNDE? ► DETAYLAR ► PUANLAMA PUANLAMA OYNANABİLİRLİK -7PUAN- GRAFİK -7PUAN- EĞLENCE -7PUAN- SES – MÜZİK -8PUAN- 7,3 YAPIMCI - DAĞITICI • DONTNOD ENTERTAINTMENT • CAPCOM PLATFORM • PS3, XBOX 360, PC Remember Me ► GİRİŞ ► İPLER KİMİN ELİNDE? ► DETAYLAR ► PUANLAMA

Remember Me incelemesi

DETAYLAR

Remember Me

İLGİLİ HABERLER