Dark Souls benzeri yapımların nadiren karşımıza çıkmasının bir nedeni var. Diğer oyunların aksine, burada oyunu yapıp üzerine seslendirme yaparak hikayeyi kotaramıyorsunuz. Girdiğiniz her odanın, karşılaştığınız her karakterin, bulduğunuz her silah ve nesnenin hikayeyi anlamanıza katkı sağlaması gerekiyor. Bu da inanılmaz özen gerektiren bir detay zenginliği demek. Düşünün ki Dark Souls’u bitiren insanların çoğu, finale gelmiş olmalarına rağmen hikayenin büyük kısmını anlamamış oluyor. YouTube’da en fazla hikaye açıklama videosuna sahip oyunun Dark Souls olması yersiz değil, ki onlar için bile bazı konular hala muallakta. Unworthy’nin de ilk olarak bu anlamda neler yaptığına bakalım isterseniz. Burada sizin elinizden tutan, neler yaşandığını anlamanıza yardımcı olan bir anlatıcı bulunmuyor. Gözlemleyerek, okuyarak ve bağlamlar çıkararak hikaye hakkında fikir sahibi oluyorsunuz. Dark Souls’a göre anlaması ve takip etmesi biraz daha kolay Unworthy’nin hikayesini. En azından ölmeye “değer” biri olmadığınızı ve din hususunun baskın olarak kullanıldığını rahatlıkla anlayabiliyorsunuz. Ancak bu iki noktayı bağdaştırmak o kadar da kolay olmuyor, küçük küçük kırıntılarla olay hakkında fikir sahibi oluyorsunuz. Dark Souls’un ruhları burada yerini günahlara bırakıyor. Öldürdüğünüz her düşmandan günahlarını topluyorsunuz ve bu günahları yeni nesneler ile geliştirmeler için kullanıyorsunuz. Elbette öldüğünüzde eğer gidip günahlarınızı bıraktığınız yerden toplayamazsanız (gidiş yolunda ikinci kez ölürseniz) hepsini kaybetmiş oluyorsunuz. Mekaniksel anlamda oyun Dark Souls’da olan hemen her şeyi bünyesinde barındırıyor. Bonfire benzeri noktalarda (bir nevi checkpoint) kendinizi damgalıyor ve öldüğünüzde buralarda doğuyorsunuz. Ha keza yine bu noktalarda kendinizi her damgaladığınızda o bölgedeki düşmanların tamamı yeniden karşınıza çıkıyor. Bildiğimiz Dark Souls sistemi anlayacağınız…