Star Trek: The Video Game incelemesi

LÜTFEN UZAK BİR YERE IŞINLAYIN YENİ STAR TREK FİLMİNİN HEYACANINI YAŞADIĞIMIZ BU GÜNLERDE, ORJİNAL EVRENDE GEÇEN, KIRK VE SPARCK’A EN SIKI MACERALARINDA EŞLİK EDECEĞİMİZ BİR OYUNU KİM İSTEMEZ? BÖYLE OLACAKSA SANIRIM HİÇBİRİMİZ İSTEMEYİZ…

Star Trek evreni, Kirk & Spock ikilisi, co-op seçenekleri ve Digital Extremes ekibi… Başarısız olma ihtimali epeyce düşük görünüyor değil mi? Ancak Star Trek oyunu bizi tekrar birbirinin kopyası film uyarlaması oyunlar dönemine gerisin geriye götürüyor. J.J. Abrams, Star Trek evrenine sıkı bir reset attığında tarihler 2009’u gösteriyordu ve hepimiz o yıl gelen yeni filmden müthiş keyif almıştık. Bilim kurgu tarihinin en eski markalarından olan ve yıllarca televizyondan ve sinemadan takip ettiğimiz Uzay Yolu, ehil ellerde yeniden hayat bulmuş ve muhteşem bir geri dönüş yapmıştı.

Namco ve Paramount’un ortaklaşa çalışması olan video oyunsa geçen yıl E3 gösteriminde oldukça sükse yapmıştı. Oyun için özel tasarlanmış olan alanda, Atılgan koridorlarından yürüyüp oyunu görebildiğimiz özel bölüme ulaşabiliyorduk. Geliştiricilerin sunumuysa bizi etkilemeyi başarmıştı. Kirk ve Spock, uzayın bilinmeyen derinliklerinde barışı korumak adına türlü maceralara atılıyor ve heyecan dolu savaşlara girebiliyordu. Dolayısıyla oyunu heyecanla beklemeye başlamıştık. Şimdiyse karşımızda hatalarla dolu, tuhaf bir yapım duruyor.

KORUYUCU KALKANLARI AÇIN
Star Trek, lamı cimi yok, Gears of War serisinin basit bir kopyası gibi duruyor. Yani, her şeyin ötesinde oyun su katılmamış bir üçüncü şahıs aksiyon oyunu. Ünlü ikilimizle birlikte yardırıyor ve yardırıyorsunuz. Böylesi bir aksiyon oyunundan temel beklentiniz ne olabilir? Elbette sağlam vuruş dinamikleri… Ancak maalesef oyunda ne attığınızı ne de vurduğunuzu hissedebiliyorsunuz. Bu temel problem oyunun her yanına sinmiş durumda. Silahların balistik modellerinde problem olduğundan nişan almak bir eziyet haline gelmiş. Keskin bir şekilde nişan almak neredeyse imkansız. Hele, bazen işlerin köküne kadar karıştığı noktada düşman seçmek, siper almak ve ateş etmeye çalışmak mümkün değil.

Star Trek maalesef, on yıl öncesindeki oyunların vuruş mekaniklerinden bile beter bir deneyim sunuyor. Bu dönemde, Star Trek markasına sahip bir oyundan bu deneyimi almak son derece trajik bir durum. Elbette bu temel sorunun yansıması sadece merminin silahtan çıkmasıyla alakalı değil. Bir şekilde, yapay zeka ve bölüm tasarımları da bu temel sorunun üzerine kat çıkıyor. Açıkçası uzunca bir zamandır bu kadar aptal düşmanlar görmemiştik. Diyelim ki yan yana duran iki düşmandan birine ateş açıyorsunuz. Diğeri, yanında duran arkadaşının ateş almasına rağmen mal mal bakıyor. Hatta, saldırdığınız düşman bile salak gibi etrafına bakınıyor. Eh, sizi zorlamayan düşmanlarla bir oyundan nereye kadar keyif alabilirsiniz ki? Bölümlerin bitiş ve başlangıç noktaları da adam gibi çizilmemiş. Bazen düşmanlar koridor duvarlarına saplanıp kalıyor, bazen saklandıkları siperin içine giriyorlar. Oyun oynarken gülmek gibi bir niyetiniz varsa, bu oyun biçilmiş kaftan açıkçası… Dahası mı? Elbette var… Bazen doğru zamanda, doğru tuşlara basmanız gerekiyor ve ne oluyor? Tabii ki o tuşlar çalışmıyor. Ve çok çok kolay bir şekilde ölüyorsunuz. Farkındaysanız daha nefes almadan oyunun aslında doğru düzgün oynanamadığından bahsettik. Bırakın oyunu eleştirmeyi, başından beri sadece “bir oyunda olması gereken temel şeylerin yoksunluğundan” bahsediyoruz.

Tüm bunların üzerine sorunlu olan bir kısım da görev tasarımları. Tüm görevler birbirlerinin kopyası ya da varyasyonlarından oluşuyor. Genelde amaç A noktasından B’ye, düşmanları temizleyerek ilerlemek, daha fazlası değil. Bölüm tasarımları az, biraz farklılık gösterse de, içinde yaptıklarınız için aynı şeyleri söylememiz pek mümkün değil. Hareket eden ne varsa sadece vurmanız gerekiyor. Bulmacaların çoğu da az önce bahsettiğim doğru zamanda, doğru tuşlara basalım oyunlarından oluştuğundan, tüm hikaye boyunca saksıyı çalıştıracak bir şey olmadığını söylememiz mümkün. Şimdiye kadar neleri toparladık? Vuruş mekanikleri, yapay zeka ve bölüm tasarımları. Bu üç kötü ucu bir araya getirdiğinizde ortaya nasıl bir oyun çıkacağını varın siz düşünün. Muhtemelen yine bir yayıncı-geliştirici anlaşmazlığıyla karşı karşıyayız. Yayıncı, geliştiricileri oyunu filmin vizyon tarihine yetiştirmesi için tam gaz çalıştırmayı deniyor ve ortaya çıkan sonuçlar genelde bu şekilde oluyor maalesef.