Altered Carbon 1. sezon 8. bölüm “Clash by Night” incelemesi

Ninsu KAHRAMAN 09 Şubat 2018 20:10 - Güncelleme: 11 Şubat 2018 13:56

Artık son düzlüğe doğru yavaş yavaş yaklaştığımız Altered Carbon, geçtiğimiz bölüm hafiften girdiği pembe dizi havasını artırarak devam ediyor.

Bilim kurgu dizilerine karşı önlenemez bir çekim duyuyoruz. Özellikle son dönemde sayısı iyiden iyiye artan film ve diziler bilim kurgu takipçilerini mutlu ediyor şüphesiz. Ancak bazı işler daha iyi olabilecekken bir anda kurguda bir yavanlık beliriyor. Altered Carbon’un dizisi o yapımlardan işte. Dizi sizi bir noktaya kadar çok güzel götürüyor ancak bir noktadan sonra kayışı öyle sert koparıyor ki ne olduğunu anlamadan tepetaklak oluyorsunuz. Clash by Night bölümü de artık kulaklarımızın dibinde çalan çanları gözümüze sokuyor. Bunun en büyük sebebi de aslında bir uyarlama olan dizinin uyarlanırken hikayedeki pek çok çekirdek elementi değiştirmiş olması.

Bunların başında da Rei geliyor. Bu yüzden Rei’nin olduğu hemen her sahne iğreti duruyor. Tam oturmamış, yavan ve hikayeye adapte olmayı engelleyen detaylarla dolu. Kardeşini korumak ve daha fazla yaşamalarını sağlamak için Stronghold’daki herksi öldüren Rei hikayesinde Takeshi’nin virüse yakalanmamasını tesadüften öte açıklayamıyor mesela hikkaye. Kardeşi için her şeyi yapabilecek konumda bir kız kardeşin aynı zamanda kardeşinin sevdiği her şeyi kendi çıkarları doğrultusunda yok etmeye hazır olması da bir başka detay. Tabii Rei karakteri bölümün ilerleyen dakikalarında kıskanç görümce havasına da bürünüyor. Yani kardeşini çok sevdiği için onu yalnızlaştırmak isteyen bir yandan da kendi çıkarlarını korumak için her şeyi yapabilecek bir karakter var karşımızda. Kardeşi geçtik evlat olsa sevilmez.

Dramasız olmaz

Neredeyse cümleleri onlar söylemeden söyleyebileceğimiz inanılmaz klişe bir kardeşler arası yüzleşmeden sonra Takeshi’nin kardeşine duymaya başladığı rahatsızlık artık yüzüne vuruyor. Aile bağlarının o tarafta sevgi nefret ilişkisine döndüğünü gözle görmek mümkün hale geliyor. Dünya’da uyandırıldığından beri tehditlere boğulan karakterimiz bir kez daha klasik bir şekilde bu sefer Rei tarafından tehdit ediliyor ve “Buraya kimseyi kurtarmaya gelmedim” cümlesiyle başlayan hikayemiz “Herkesi kurtarmak için bunu yapmak zorundayım” mantığıyla ilerliyor. Bu cümleden eleştirdiğimiz düşünülmesin, zaten Takeshi’nin başından beri çevresindeki herkesi fazlasıyla önemsediğini hemen her yazımızda söyledik. Karakter artık saklamıyor bunu dolayısıyla.

Elliot ailesinin de kendi içinde bir çatışmadan geçtiği bölümdü bu. Kitapta da Ava Elliot’u uyandıran Kovacs aslında temelde benzer bir niyet güdüyor. Kitaptaki Ava da farklı bir bedende uyanıyor. Ancak uyandığı beden yine bir kadın bedeni. Dizide kız kardeşi daha gaddar göstermek istemişler sanırım. Bu noktada okuyucuya sorgulatılmak istenen aslında insanların birbirlerine olan hislerinin bedenleri aşıp aşamayacağı. Farklı yüzlere dahi sahip olsa o kişinin sevdiğiniz kişi olduğunu beyninize kabul ettirebilir misiniz? Dizi burada bir adım daha öteye gitmiş ve Ava’yı erkek bedenine sokmuş. Evren içinde tutarlı. Muhtemelen o duygu karmaşasını da daha yoğun hissettirmek istemiş. Ava’yı daha önce sadece fotoğrafta gördüğümüz için bir kadın bedeni aynı etkiyi yaratmayacaktı. Bu sebeple bu tercihi çok garipsemedik. Sorgulatmak için iyi bir dönüşüm olmuş.

Zaman problemi

Dizide ciddi bir zaman problemi olduğuna inanıyoruz. Yani evet, Kovacs’in cinayeti çözmek için fazla zamanı yok ama tüm olaylar sanki arka arkaya oluyormuş gibi. Bunu Ortega ile anlamak daha kolay oluyor. Karakolda yaralanıp hastaneye kaldırılan Ortega hastaneden çıkar çıkmaz dövüş çukurunda buluyor kendini. Orada bir temiz dayak yedikten sonra karakola gelen karakterimiz bu sefer daha oturup soluk almadan Psychasec’te klonlarla dövüşürken buluyor kendini. Üstelik bir kez daha çok ağır bir yara alıyor. Yani sanki tüm bu olaylar bir iki gün arayla oluyormuş hissi uyandırıyor. Dövüş arenasından Psychasec’e geçiş ise belki peş peşe günlerde olmuş olabilir. Bu yüzden hikaye sanki koşarak bir yere yetişiyormuş hissi yaratıyor. Elbette son bölümlere gelirken bu çok normal ancak her bölümde de bu kadar aksiyon şart mıydı? Bundan emin olamıyoruz.

Öte yandan Psychasec demişken oradaki dövüş sahnesini de inanılmaz anlamsız bulduk. Karakterlerin bir şekilde yollarının kesişmesi için yazıldığını anlayabiliyoruz ama olmasa da olurmuş gibi geliyor. Klostrofobik bir alanda gerilim yaratılmak istenmiş bu çok bariz. Ancak dövüş bir süre sonra karnaval oyununa dönüşüyor. Hangi pencereden ne zaman çıkacak bunu gören Ortega silahıyla kendini başarılı şekilde koruyor. Dizide görsel açıdan da bizi çok tatmin etmeyen sahneler arasında yer alıyordu diyebiliriz.

Etkili dönüşümler

Genellikle diziyi kitabın önemli noktalarına sadık kalmamakla eleştirdik. Ancak bazı yerler var ki kitaptan çok daha güzel bir şekilde aktarılmış. Bunları da söylemeden edemeyeceğiz. Örneğin yapay zekaya virüs bulaştırılma anı çok başarılı ve akılıca bir sahneyle aktarılmıştı. Kitaptaki gibi olsaydı kesinlikle aynı etkiyi vermezdi. Aynı şekilde Ava’nın veri tabanındaki çalışmaları da daha izlenesi ve ilgi çekici bir şekilde gerçekleşti. Kitapta bu kısımlar çok soğuk geçmişti. Zira Ava yalnızdı ve işi de başından aşkındı. Ama dizide sahneler arasına çok güzel yedirilmişti. Yine Kovacs’in aydınlanma anı ve olayı çözmesi de kitaptan diziye çok başarılı aktarılan bir diğer sahneydi. Bunları izlerken keyif aldık diyebiliriz.

Öte yandan “mükemmel suç” bu bölümde kılıfına yerleştirilip Bancroft’a sunuldu. Elçi’liğin ikna edici yönünü göstermenin yanı sıra dizinin başından beri üst kademeye çıkmak için direnen ve hayli itici bir tablo çizen Prescott da cezalandırıldı. Bu sahnenin biraz izleyiciyi rahatlatma amacı taşıdığını hissettik. Hikayeye Prescott bağlanmadan da Bancroft virüs yüzünden intiharına ikna edilebilir zira.

Uzun lafın kısası, 8. bölüm bizi pek tatmin etmedi.